Wieś Czarna położona jest na Płaskowyżu Tarnowskim. Wzdłuż potoku niemal równolegle do linii kolejowej Kraków – Przemyśl. Nazwę swą zawdzięcza rzece przepływającej przez wieś, noszącą nazwę „Czarny Potok” i od licznych drwali trudniących się wypalaniem węgla drzewnego, którzy zostawiali po sobie czarne spaleniska.
Tereny Czarnej to skraj Puszczy Sandomierskiej. Osada Czarna powstała we wczesnym średniowieczu na „surowym korzeniu”, a więc po wykarczowanym lesie. Głównym zajęciem mieszkańców było rolnictwo. Przełomowym momentem dla wsi było wybudowanie w połowie XIX wieku linii kolejowej łączącej Lwów z Krakowem. Przez długie lata nie było tu ani szkoły ani kościoła, a obowiązki duszpasterskie sprawowali kapłani z parafii Zasów. W 1901 roku w miejscu starego młyna rozpoczęto budowę własnego Kościoła staraniem Ks. Jana Słowika.
W 1904 roku Biskup Wałęga utworzył niezależną od parafii Zasów ekspozyturę, a 10 maja 1925 roku erygował parafię. Patronem parafii został św. Józef. Konsekracji Kościoła p.w. Matki Bożej Nieustającej Pomocy dokonał Bp Wałęga – 21 września 1925 roku. Kościół był kilkakrotnie odnawiany (1958, 1969) oraz rozbudowywany w latach 1975 – 1979, do dziś zachował styl neogotycki. W Kościele znajdują się trzy ołtarze neogotyckie oraz Chrzcielnica w ambona wykonane w latach 1910 – 1917 przez W. Galusa. Na zewnątrz prezbiterium zawieszony jest krucyfiks barokowo-ludowy z XVII – XIX wieku.
W latach 1981 – 1982 wybudowano Kaplicę w Jaźwinach, którą poświęcił Ks. Bp Władysław Bobowski. W latach 1990 – 1991 została wybudowana Kaplica Cmentarna poświęcona w 1993 roku przez Ks. Bp Jana Styrnę.